Znalezionych wyników: 14

Moniko, bardzo dlugo niie pisałam...ale jestem z Tobą |przytula|

Moniczko ponoć czas leczy rany. Trwa to jednak długo i długo boli :cry:

Bądź dzielna. Sciskam Cię bardzo mocno

Monisiu ja też o Tobie pamiętam... Trzymaj się kochanie i nie poddawaj zwątpieniu :cmok:

Monisia, ja nic nowego nie napiszę. Jestem z Tobą i myślę o Tobie.... :tull:

Monisia popieram Łysego. Reakcje po śmierci bliskiej osoby mogą być przeróżne od rozpaczy, żalu ,wścieklości aż po lęk. Koniecznie porozmawiawiaj z bliskimi o swoich lękach. Nie możesz być z Tym sama. Nasza wirtualna pomoc jest z pewnością jakimś pocieszeniem, ale szukaj wsparcia u otaczających Cię osób.Trzymaj się kochanie i walcz teraz o Siebie, bo jesteś potrzebna zarowno swoim bliskim , jak i nam forumowiczom :tull:

Monisiu kochana, będę Ci powtarzać aż do znudzenia, dopóki się tego nie nauczysz na pamięć ( a uparte ze mnie babsko i cierpliwość mam dużą :lol:

): Jesteś wspaniałą córką i zrobiła dla Tatusia wszystko co mogłaś. Sumienie jest w życiu bardzo ważne, ale w tym przypadku musi się uciszyć, bo nie ma racji. Życzę każdemu z nas tak wspaniałego dziecka i opiekuna jak Ty. Ściskam Cię bardzo mocno

Moniczko, proszę nie zarzucaj sobie dawkowania Tatusiowi morfiny. Dzięki niej naprawdę lżej przeżył swoje ostatnie dni. Bez tego leku cierpiałby niesamowicie. Kochanie, Ty pomoglaś Tatusiowi, a nie przyczyniłaś się doprzyspieszenia jego śmierći. Zrobiłaś naprawdę wszystko co było najlepsze dla niego. Chciałabym Cię jakoś pocieszyć, pomoc przetrwać ten trudny dla Ciebie okres, ale nie ma sposobu na wymazanie bólu, ktory pozostaje w nas po śmiersci bliskiej osoby. Ten bół jest bowiem przejawem naszej ogromnej miłości.Moniczko, cały czas duchowo jestem z Tobą :tull:

Monisiu

Moniczka bardzo mi przykro. Jesteś wspaniałym człowiekiem. Otoczyłaś Tatusia wspaniałą opieką i zrobiłaś dla niego wszystko co mogłaś. Wiem , że jest Ci teraz bardzo ciężko. Słowa niewiele dają, wydają się takie banalne... więc po prostu ....<uscisk> Trzymaj się kochana i pamiętaj że zawsze tu jesteśmy.

Monisia kochana,dasz radę. Moi rodzice najpierw 3 lata opiekowali się nie wstającą z łóżka Babcią, a potem również chorującym na raka płuc Dziadkiem ( przerzuty do mózgu, jak u Twojego Tatusia). To jest bardzo trudne, ale poradzisz sobie. Człowiek często płacze z bezsilności, rozpaczy i zwykłego zmęczenia, ale wie że musi być przy chorym i dzielnie trwa przy nim. Miłość sprawia, że znosimy wszystko i dla najbliższych możemy wszystko. Ściskam Ciebie, Tatusia i całą Twoją Rodzinę _itsme_

Monisia. Bardzo Ci wspołczuję. Trudno czytać o takim cierpieniu :-(

Koniecznie posłuchajcie rady DSS. Nie męczcie Tatusia dustnym podawaniem leków. On sam wie, co jest dla niego najtrudniejsze i daję Wam o tym znać. Bądzcie tylko przy nim i kochajcie go do końca. Niewielę mogę pomóc, ale myślę o was i jestem z Wami....

Monika nie jesteś słabym człowiekiem. Po prostu kochasz swojego Tatusia. To wszystko jest niesamowicie trudne, ale musisz dać sobie radę.I z pewnością dasz Będziesz z Tatusiem i przekażesz mu całą swoją wdzięcznośćć i uczucia , które do niego żywisz. Przytulam Cię bardzo mocno...

Monika strasznie mi przykro... Bardzo chciałabym Ci jakoś pomóc, ale nie bardzo wiem w jaki sposob to zrobić. Dbaj aby Tatuś nie czuł bólu, proś o pomoc kogo możesz: ( hospicjum , lekarzy, rodzinę, znajomych) i bądż przy Tacie do końca... , spraw aby do końca czuł Twoją miłość i opiekę....

Monika - myślimy tu wszyscy o Tobie...