Znaleziono 1 wynik

Spróbuj może zabrać mamę w jakieś miłe miejsce np przytulna kawiarenka, czy park gdzie w ciepły troskliwy sposób wyjaśnisz mamie jej sytuację zdrowotną i poproś o podjęcie decyzji co do leczenia lub rezygnacji z niego. Ja tak zrobiłam, moja mama zadała mi pytanie, co zrobiłabym ja na jej miejscu, odpowiedziałam tak jak czułam, że ja poddałabym się leczeniu. W odpowiedzi usłyszałam, że ona też się podda, ale chce, abym ja przeprowadziła ją przez to, rozmawiała z lekarzami i podejmowała za nią decyzję, bo ona się nie zna, nic z tego nie rozumie, ale chce żyć. Twoja mama jest jeszcze młoda, moja w momencie diagnozy miała osiemdziesiąt lat. Przeszłyśmy drogę przez mękę, leczenie było ciężkie, wykończyło psychicznie nas obie, ale wiesz co, dziś czuję jakiś wewnętrzny spokój, mam poczucie, że wykonałam kawał dobrej roboty, patrzę na moją mamę w nie najgorszej formie i cieszę się, że byłam przy niej w każdej chwili tej trudnej drogi i w sumie pomogłam podjąć jej dobrą decyzję.