Znalezionych wyników: 5

Myśmy się też nasłuchały. Mimo wszystko człowiek nie brał tego do siebie. Trzymaj się!

Ta sytuacja do złudzenia przypomina mi ostatnie miesiące życia mojej babci. Do dziś nie wiemy czy jej zachowania były spowodowane chorobą, czy przerzutami do mózgu , bo tego nikt nie sprawdził. Multum irracjonalnych zachowań. Chciała być w domu a za chwilę w szpitalu. Ciągle wzywała i wyzywała moją mamę. Mamę z którą przecież nie była związana. Pomimo tego, że ciągle naskakiwała na mamę, że chciała aby mama była zmarła sama. Nikogo przy niej nie było. Ja pomyliłam się o jeden dzień. Mama o 5minut. Lekarze mówili nie przeżyje tygodnia , przeżyła dwa miesiące. To był trudny czas, przychodziły pielęgniarki i lekarz z hospicjum. Była Pani , która była pomiędzy mną, mamą, a lekarzami. Niczego się nie przewidzi. Jestem pełna podziwu dla Ciebie bo póki co walczę z tym aby mój ojciec zechciał się leczyć. Pamiętam jednak słowa babci koleżanki z którą leżała na sali a która również zmarła rok po niej:
" Na nas już przyszedł czas Marysiu. Nie możesz ciągnąć ich za sobą. Nas już nie będzie a oni pozostaną. I to będzie najlepsza rzecz jaką po sobie zostawimy Marysiu"

Nie wiem co więcej napisać... Współczuję i wiem co przeżywasz

Jeszcze wiele trudnych momentów, a najgorsze są te irracjonalne chwile, które według mnie powoduje tylko i wyłącznie choroba. Kiedy Nasza bliska osoba robi rzeczy, których się po niej nie spodziewamy.

Zdaję sobie sprawę jak jest trudno. Trzymam kciuki.

>> Komentarze dotyczą tego wątku <<

U mojej babci niestety tak było. Do szpitala poszła o własnych nogach a do domu odwiozła ją karetka:(