Znalezionych wyników: 2

Finlandia, albo, gdy idzie poslusznie wykapac sie po raz osmy tego samego dnia, bo ciagle mi "smierdzi". Jak zreszta kazdy, wszystko i wszyscy. :mrgreen:

Moj profesor po zakonczeniu leczenia powiedzial - a teraz uwazaj na swoje malzenstwo, wiele zwiazkow sie rozpada po stracie jajnikow :shock:

Nie mial tutaj na mysli utraty zdolnosci reprodukcyjnych, lecz napady zlosci, smutku, ustate sensu zycia i ... bezkarnosc. Tak, bo podczas choroby wszystko nam wolno :<:

Ale odbieglam od tematu. Ciezko jest, ale nie tragicznie. Jestem za szczeroscia - krotka pilka - jestem chora na raka, ale poza tym nic mi nie dolega. I dalej obserwujemy, co chlopina z ta wiadomoscia zrobi. :lol:

Ale super temat :mrgreen:

Ja mam taka teorie, moze zabrzmi to troche patetycznie, ale trudno - wg mnie choroba nowotworowa to podwojny egzamin; z zycia i z ralacji z ludzmi (lub ze zwiazku).

Z zycia, bo cale zycie pracujemy na to, jak bedziemy sobie z gadem radzic, potrzebna bedzie sila, opanowanie, rozsadek, kuuuuuuupa roznych informacji. Ze zwiazku, bo to egzamin z milosci, dojrzalosci, radzenia sobie w kryzysowych sytuacjach we dwoje/lub z przyjaciolmi, rodzina itepe.

A jesli chodzi o wykluczenie - rak cos nam zawsze odbiera, staje sie synonimem straty. Okaleczajace operacje czesto wymagajace ablacji calego zajetego organu, strate pracy, trwale pogorszenie zdrowia, ale takze czasem strate przyjaciol, partnera. Gadzina stawia granice w naszych glowach, ale tutaj powiedzmy mu STOP - przekraczajmy te granice i nie wykluczajmy sie dobrowolnie. Ostroznosc tak, rozwaga tak, ale na milosc boska dziewczyny - nie wykluczajcie sie z milosci, gdy sie pojawi - dajcie jej szanse :flower: