Znalezionych wyników: 16

Sonia nie wierzę :cry:

po prostu nie wierzę !!!
Myślałam, że Ula ma jeszcze przed sobą troszkę czasu ....
Nie wiem co napisać :-(

Bardzo, bardzo mi przykro :-[

sonia21,

Łączę się kochana z Tobą w bólu :cry:

Uleńko

Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie ...

sonia21,

sonia21, brak mi słów .... :cry:

to wszystko takie smutne ...

podpisuję się pod słowami betka13,
sonia21, :/pociesza:/

Mnie się też BARDZO spodobało to podsumowanie

I podpisuję się pod nim.

sonia21, a jak się Ula czuje ?

Właśnie to nie najlepsze wieści ... :-(

echhh
Przepraszam ale zapytam: czy rodzina Uli może ju jakoś zareagowała i zrozumiała, że robią zle nie intersując się wogóle Ulą ? Czy nadal są tacy zimni i obcy ?

sonia21, witaj !
Czy wiadomo Ci coś co u Uli słychać :?ale?:

?

sonia21, witaj !
Czy wiesz może co u Uli ?

sonia21, jak dobrze się czyta takie wieści, że u tak samotnej osóbki (samotnej przez rodzinę) jaką jest Ula pojawił się uśmiech na jej twarzy. Oby dobry humor dopisywał jej częściej.
sonia21, proszę pozdrów Ulę.
sonia21, dobrze, że ma Ciebie...
Jakbym mogła jakoś pomóc to daj znać, proszę.

sonia21 czy wiesz moze co u Uli

?
Pozdrawiam.

sonia21, od dluzszego czasu podczytuje watek o Uli i mimo iz nie wiele udzielam sie w dyskusje to szczerze jej wspolczuje ale i kibicuje w walce. Dobrze, ze ma Ciebie i takie grono wirtualnych przyjaciol ...
Zal mi jej strasznie, wyobrazam sobie co moze czuc majac taka ''rodzine''. Gdybym tylko mieszkala blizej z pewnoscia zrobilabym wiele aby jej rowniez potowarzyszyc, tak jak Ty sonia21, robisz to w wolnej chwili, chocby telefonicznie.

Choć nie piszę to zerkam w ten wątek na bieżąco. Bardzo mi smutno co się dzieje z Naszą "koleżanką" i jaką ma rodzinę. Kibicuję jej z całych sił.

sonia21, jesteś wielka. Super,że zdecydowałaś się być przy Niej:) Będzie na pewno spokojniejsza mając Ciebie u boku,nawet jeżeli miałoby to się odbyć bez rozmowy między Wami:) Ciężko to pojąć,że jej bliscy ją zostawili,to bardzo przykre, a co ona może czuć :?ale?:

?! Niestety nic na to nie poradzimy,życie często bywa okrutne i nie wszystko możemy zrozumieć ,dlaczego akurat tak jest a nie inaczej.... U mnie jest sytuacja LEKKO podobna, gdyby nie ja to nie wiem jakby wyglądała dalsza pomoc czy leczenie u mojego tatki :?ale?:

Rodzina nie zapomniała o krzywdach jakie Nam wyrządził i nawet nie wzięła tego pod uwagę,że tato od kilku lat SIĘ ZMIENIŁ (tylko ja to uszanowałam). Cała rodzina żyje Swoim życiem, a chorobę taty traktują tak jakby tak musiało być, żadnego wsparcia nie mam, ciepłego słowa,czy możliwości się wypłakania a przecież ja niczemu nie zawiniłam,po prostu staram się pomóc jak tylko mogę,bo to przecież mój tatuś, mój kochany tatko,który "ma tak wielką rodzinę" to w rzeczywistości jest sam...dzięki Bogu ze mną! Jak widzisz tak już bywa i choćby nie wiem jak się staraliśmy- Nasze starania,rozmowy często w takich przypadkach nic nie zmienią, to przykre. Dlatego też dobrą decyzję podjęłaś co do tego abt być przy tej znajomej!
A TY sonia21, wez się w garść,głowa do góry i biegnij do tego Twojego chirurga i poinformuj go o tym cieniu pod pachą, NIE LEKCEWAŻ TEGO ,przecież sama wiesz ,że ten strach Ci nie minie dopóki tego nie sprawdzisz. A im szybciej tym lepiej

Pozdrawiam Cie i życzę samych dobrych wieści od lekarzy jak i u Ciebie tak i u Twojej znajomej !