Znalezionych wyników: 4

Mrakad no pieknie sie nam oberwalo. Powiedz co mozemy robic w takich terminalnych przypadkach, co kiedy odmawiacie leczenia, jestescie nieznosni, zlosliwi, trudni do wytrzymania? Zostawic Was z tym bolem i jechac na Majorke? W koncu Wy i tak niedlugo umrzecie, Wasze zycie juz jest pieklem. Zatem korzystajmy z naszego poki mozemy? Czy mamy pokornie znosic te zlosliwosci, byc przy Was, trzymac za reke, podawac zupe, ktora z uporem maniaka bedziecie wylewac czy pluc nia w nas?

jogi45 dzieki. Jestes taka madra i dzieki Tobie ciut lepiej zaczynam to rozumiec.

agakata mieszkam w Irlandii. Za dwa tygodnie lece do Mamy by zabrac ja do szpitala na drugie naswietlania. Tak sobie zazyczyla, ze to ja mam ja tam zabrac.. pociagiem.. bedzie jak zechce. Zastanawiam sie tylko, ze skoro teraz z trudem dochodzi do lazienki jak ona wsiadzie do tego pociagu?
Nie nalegam, nie bombarduje. Staram sie w miare mozliwosci rozmawiac z nia codziennie. Wczoraj plakala, ze nie moze sie ruszyc, ze ja strasznie boli, jak wezmie tabletki to wymiotuje. Zaproponowalam by wezac lekarza by dal jej zastrzyk przeciwbolowy, znajoma lekarka mieszka niedaleko. Jednak Mama nie chce zastrzykow, bo porobia jej sie zrosty i bedzie bolalo. Kazda propozycja, wyciagnieta reka jest odrazu odpychana.

Po rozmowie z nia poryczalam sobie kilka godzin. Ta bezsilnosc mnie wykancza. Nie wiem czy dzis zadzwonie...

Do wymienionych w temacie "stres, strach, przerażenie" dodalalbym jeszcze bezsilnosc.
Jak MY zdrowi mozemy WAM chorym pomoc? Jak reagowac na oskarzenia, ze chcemy Was otruc? Na zadania by zostawic Was w spokoju i dac umrzec? Patrzec na Wasz bol cierpienie, a kiedy chcemy podac cos przeciwbolowego zostajemy odeslani do wszystkich diablow. Czy My naprawde jestesmy po dwoch roznych stronach barykady? Czy pozostaje nam tylko bezsilnie patrzec jak odchodzicie?