Znalezionych wyników: 3

O kurczę, myślałam, że czekacie na "operacyjność" trzustki, żeby pozbyć się "dziadostwa" razem z naciekiem. Widać, nie doczytałam. Przepraszam za niezrozumienie. Tata, jak widzę, jest bardzo dzielny i silny. Cieszę się razem z Wami. U nas po diagnozie Ciocia prawie całkiem przestała wychodzić z domu, a potem już tylko leżała. O leczeniu poza naszym miejscem zamieszkania nie było mowy, bo Ciocia była strasznie słaba; mówiła, że nie da rady nigdzie dojechać, o siedzeniu w poczekalni już nie mówiąc. Wiadomo, że łóżko "wyciąga" z człowieka siły... Niech Tato rusza się jak najwięcej. Tak trzymać.

Tronca, jestem pełna podziwu dla Taty, że wybrał się na spacer, i to z własnej woli. To naprawdę dobry znak, że wraca do aktywności. A czy przy ściąganiu płynów ustrojowych nie mogłaby Wam pomagać pielęgniarka środowiskowa? Można chyba ubiegać się o taką opiekę. Z tym swędzeniem nie bardzo wiem, co doradzić, ale na pewno ktoś się w tej sprawie odezwie. Trzymajcie się mocno i oby do operacji :-).

Masz rację, Tronca, choroba jest fatalna - nie wybiera i nie ma na nią mocnych. Ale każdy organizm walczy z nią inaczej i dlatego jestem pełna dobrych myśli, że z Waszą pomocą Tato łatwo się nie podda. Najważniejsze są wyniki krwi, żeby można było podać następną chemię. Dopóki trwa leczenie, toczy się aktywna walka - złe komórki ulegają niszczeniu i choroba jest po części kontrolowana. Dzięki za wiadomość i życzę dużo sił.