[marcinkowska]

Komentarze dotyczące => tego wątku <=

---

Niestety wiem, ale czy jest możliwe, aby go przechytrzyć i wyzdrowieć. Czy znacie takie osoby?

[kasia1976]

Trzeba zawsze mieć nadzieję ,że da się radę ale w moim przypadku tzn. mojej mamy niestety nie dało się tego dziadostwa przechytrzyć. Mam nadzieję , że wam się uda nie na pewno się uda. Trzymam kciuki i modlę się za Was.

[obertas]

Madzia70 napisał/a:

marcinkowska, Warto by było, żebyś się zajęła swoim zdrowiem również...

Nic dodać nic ująć.
Musisz za Was dwoje działać...
Taktykę znasz.

Trzymam kciukasy.
Walcz o Was.

[tęcza]

[marcinkowska]

Dalimania ja z mężem byłam od 8.00 do 12.oo pod drzwiami profesora, więc jeśli ty też w w tych godzinach to pewnie masz rację. Mam nadzieje, że profesor dla Twojej mamy tez miał dobre wiadomości. Czy nikt nie wie, jak wygląda sprawa z tą "docinką".

[dalimania]

Byłam dokładnie w tych godzinach, wchodziliśmy jako drudzy.

[jolinka]

Cześć
Panika jest wrogiem spokojnego zdrowienia.
Ja miałam docinkę w lutym, nie mam jeszcze wyników, również w Koperniku.
Spokój i cierpliwość. Ucz się tego , bo spokój bliskich którzy otaczają chorego z czerniakiem jest dla niego jak balsam.
Mam również różne "strachy" i złości, co nie pozwala mi bagatelizować tej choroby, ale stoicyzm mojego męża uspokaja mnie baaaardzo.
Nie, żebym pouczała, tak tylko piszę z perspektywy zdiagnozowanej na czerniaka łodzianki, matki dzieciom w wieku szkolnym.
Jolinka

[marcinkowska]

Czy to znaczy, ze będą ponowne badania hist. i wynik jeszcze może okazać się inny? tym to mnie wcale nie uspokoiłaś. Horror.

[ Dodano: 2015-03-20, 20:36 ]
Dalimania, teraz się zastanawiam, czy przypadkiem nie siedzieliśmy obok siebie w poczekalni? Czy byliście może we trójkę/czwórkę?

[dalimania]

Dokładnie to my!

[marcinkowska]

Czyli jesteś ładną blondynką, która siedziała obok mojego męża (tez niczego sobie).

[dalimania]

Miło Was poznać!
Cieszę się, że Wasz Breslow jest taki mały! Czy będziecie się leczyć u profesora Rutkowskiego? Mnie się nie udało przekonać mamy do leczenia w Warszawie.

[marcinkowska]

Wzajemnie. Tak zostajemy w Warszawie przy profesorze. Mam nadzieję, że wszystko będzie w porządku. Nawiązałam tez kontakt z prof. Mackiewiczem z Poznania i on napisał, że gdyby coś niepokojącego się działo, to żeby się z nim kontaktować. Słyszałam, jak Twoja mama jeszcze w poczekalni mówiła, że woli być w Bydgoszczy.