Znalezionych wyników: 9

Lpoenko ja też trzymam kciuki, aby Tatuś się nie rozmyślił.Sciskam Was bardzo mocno. :tull:

Kochanie teraz musicie być bardzo cierpliwe. Musicie znieść humory Tatki, bo cała jego złość wynika z bólu i bezsilności. To bardzo trudne ale musicie dać radę.Skontaktuj się z hospicjum i lekarzem, zgodnie z radą Madziorka, bo teraz każda pomoc będzie niezbędna, zarówno dla Tatusia jak i dla Was. Cały czas czytam Twój wątek i myślę o Tobie , twoim Tatusiu i Mamusi.Wiem że to tyle ci nic, ale wspieram Cię całym serduchem :tull:

Przyjmijcie i ode mnie najserdeczniejsze życzenia :flow:

Lopenko kochana.... Nie wiem co powiedzieć.To strasznie przykre... Trzymaj się.. _itsme_

Lopenko, mój Dziadzio przez ostatnie tygodnie życia też robił się nerwowy i niestety agresywny. W ostatnich dniach życia nie poznawał nas i trudno było znieść niektóre jego reakje. Daliśmy jednak radę być z nim do końca dzięki patrzeniu na te dziwactwa przez pryzmat choroby a nie człowieka, oraz pamięć osoby, jaką Dziadziu był przed nią. To trudne, ale pomaga i dodaje sił w najgorszych chwilach. Nieraz uciekałyśmy z Siostrą z jego pokoju ( Rodzice byli silniejsi), ale wracałyśmy, bo miłość sprawia , że zapominamy o lęku i wracamy do najbliższych, nawet gdy nas nie rozpoznają.Życzę Ci dużo siły i wytrwałości. Cokolwiek się nie wydarzy i jakkolwiek Tatuś będzie się zachowywał, zawsze to będzie Twoj ukochany Tatuś. Pamiętaj o tym, kochana. Wspieram Cię i myślę o Tobie :tull:

Lopenko, : ja rownież nie myślę o Tobie żle. Życzę Ci udanego odpoczynku i doskonałej zabawy, ktora zrelaksuje Cię i doda sił do dalszej walki z chorobą Tatusia

Lopenko, bardzo bardzo mi przykro. Ze wszystkich sił będę trzymać kciuki, żeby najgorszy scenariusz się nie sprawdził. Informuj nas o statnie Tatusia. Pisz o każdym swoim problemie. Z pewnością zawsze znajdzie się ktoś, kto pomoże Ci w tych ciężkich chwilach. :cmok:

Lopenko musisz skupić się na dniu dzisiejszym. Może być różnie, ale na razie staraj się nie wybiegać zbytnio w przyszłość. Nikt tak naprawdę nie jest w stanie jej przewidzieć.Cieszmy się tym , że Tatusia nic nie boli. Jest bardzo ciężko, ale musicie ten trudny czas przetrwać. Dobrze że nie zapominasz o sobie. Tak dobra i oddana Tatusiowi córeczka zasługuję przecież na drobną nagrodę za swoją miłość i troskę o niego :lol:

Lopenka, to też jest ważne. Ulżenie w cierpieniu to całkiem spore zwycięstwo w tej wojnie. Moj Dziadek nie miał tej możliwości kilka lat temu( opieka paliatywna była na slabszym poziomie, a i z tych możliwości jakie były Dziadzio nie chciał korzystać prawie do końca :-(

Patrząc na jego cierpienie nauczyłam się, że łagodzenie bólu ma duże znaczenie zarówno dla chorego i nas-rodziny. Bądz więc dzielna i rob dla Tatusia wszystko, co będzie możliwe. Nie mam wiedzy, nie umiem pomagać, mogę Cię tylko wirtualnie przytulić i zapewnić że myślę o Tobie i Twoim Tatusiu :cmok: